Het nieuwste boekje in de reeks "De Skeptische Kijk" is uit.
U kan het hier bij Owl Press bestellen.
Edito nr.1, 2013: Domme vraag
Edito 1, 2013 tijdschrift "Wonder en is gheen wonder"
1 minuut
Leestijd:
Toen ik in de late avond van de voorbije 21e december een theater verliet en mijn gsm aanzette, bleek ik een boodschap op mijn voicemail te hebben. Iemand van een mij onbekende radiozender had die avond geprobeerd mij op te bellen. Of ik hem zo snel mogelijk wilde terugbellen. Want hij wilde mij tijdens een radio-uitzending een vraag stellen: “Kan jij ons even uitleggen waarom de wereld niet vergaan is? “
Meer dan door het feit van door een volslagen onbekende te worden aangesproken met “jij” – dat heb je zo met die radiomensen – was ik geërgerd door de bizarre inhoud van de vraag.
Ik was het tot nu toe veeleer eens met de stelling dat er geen domme vragen bestaan, alleen domme antwoorden. Maar met deze vraag werd de stelling gefalsifieerd. Dit was duidelijk een domme vraag.
Wat voor zin heeft het te vragen waarom de wereld niet vergaan is? De wereld is er al miljarden jaren en is nog altijd niet vergaan. Men kan evengoed vragen of de zon morgen opkomt.
Natuurlijk was er een bijzondere reden om die vraag te stellen. Het was 21 december 2012. Volgens sommigen zou die dag de wereld vergaan, of zou er althans iets heel ergs gebeuren. Dat werd onder meer door Patrick Geryl beweerd. Met SKEPP hadden we de voorbije jaren en maanden meermaals brandhout gemaakt van die bewering (zie ons artikel Het geval Geryl uit 2010 in dit blad). Zulke onzin ontmaskeren was heus niet zo moeilijk en naar mijn bescheiden mening was onze kritiek ook niet zo moeilijk te begrijpen. In elk geval een stuk begrijpelijker dan de boeken van Geryl zelf.
De media konden dus weten dat er niets van aan was, dat de hele kwestie over het einde van de wereld larie en apekool was. Daarmee hadden ze een potentieel angstgevoel bij gewone mensen kunnen wegnemen. In plaats daarvan werd dat angstgevoel zelf een nieuwsfeit. Waardoor de hype vanzelf toenam. Sommige televisiestations programmeerden zelfs films over het einde van de wereld. En op de bewuste dag werd het een heus nieuwsitem, met correspondenten in een piepklein dorp in de Pyreneeën, waar niks gebeurde, behalve dat het vol was gelopen met mensen die het einde van de wereld verwachtten.
Als Geryl en consoorten hadden gehandeld als religieuze onheilsprofeten of als apocalyptische sekteleiders, dan zou men hen als gekken, wellicht zelfs als gevaarlijke gekken hebben beschouwd. Maar omdat ze het einde van de wereld verkondigden op een wijze die ergens aan wetenschap deed denken, werd het een onschuldig (?) onderwerp voor de eindejaarperiode.
Ik heb die man van de mij onbekende radiozender diezelfde avond toch maar teruggebeld. Maar hij nam niet meer op. Blijkbaar was zijn uitzending al voorbij en kon het hem zelf ook niet zoveel schelen dat de wereld niet vergaan was.
